W Polsce spory odsetek ludności regularnie odwiedza lekarzy – świadczą o tym dane statystyczne takie, jak między innymi ilość umawianych wizyt do specjalistów czy wydawanych recept. Ponieważ nasze społeczeństwo bardzo często szuka informacji w Internecie na temat zasad funkcjonowania służby zdrowia, postanowiliśmy przygotować zebrać te najważniejsze i opublikować je w jednym miejscu. Jeśli jesteś pacjentem, a NFZ i sposoby leczenia się w Polsce są Twoją codziennością, koniecznie zapoznaj się z naszym poradnikiem – z pewnością pomoże Ci lepiej odnaleźć się w rzeczywistości.
1. Leki na receptę
Są to leki, których stosowanie może zalecić tylko lekarz – oznacza to, że bez jego zgody nie należy ich brać, gdyż mogłoby to prowadzić do różnych powikłań. Istnieją dwa rodzaje recept. Recepty wydawane podczas wizyty funduszowej – i wtedy leki mogą mieć niższą cenę – oraz te wydawane na wizycie prywatnej. W takim wypadku leki, nawet jeśli przysługuje na nie zniżka w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, są sprzedawane pacjentowi w regularnej cenie.
2. Leki refundowane
Istnieje lista leków refundowanych i zamienników leków zagranicznych, które mają podobne działanie, natomiast są tańsze – warto się z nią zapoznać przed kolejną wizytą w aptece.
3. Ile się czeka na wizytę
To zależy od tego, na wizytę u jakiego specjalisty czekamy. Jeśli ma to być internista – wizyta zazwyczaj może się odbyć w tym samym dniu, góra za dzień lub dwa. Jeśli myślimy o takich specjalistach jak ortopeda czy chirurg, w zależności od przychodni i ilości lekarzy przyjmujących, można czekać około miesiąca do trzech. Najdłużej obecnie czeka się w Polsce na endokrynologa – terminy potrafią się rozciągać aż do 2 lat!!!
4. Ile można chorować
Lekarz internista może jednorazowo wypisać zwolnienie na dwa tygodnie z możliwością przedłużenia go o kolejne dwa tygodnie w razie potrzeby. Jeśli jednak występują okoliczności, w których pacjent nie może wrócić do szkoły/ do pracy, należy skonsultować się z lekarzem danej specjalności, który zadecyduje o dalszym zwolnieniu oraz o przebiegu leczenia. Maksymalnie może wystawić zwolnienie (lecz nie jednorazowo) trwające do pół roku (włącznie z poprzednimi pobytami na zwolnieniu, jeśli przerwa nie trwała dłużej niż 30 dni pomiędzy kolejnymi L4).
5. Komisje lekarskie
Jeśli pobyt na zwolnieniu przedłuża się i mija pół roku, a nadal nie ma poprawy zdrowia, pozwalającej na powrót do obowiązków, pacjent ma prawo do zgłoszenia się na komisję lekarską ZUS, by od lekarza orzecznika uzyskać dalsze zwolnienie z możliwością otrzymywania zasiłku rehabilitacyjnego, który wynosi od 75% do 90% wynagrodzenia podstawowego.
6. Powrót do pracy po zwolnieniu
Kiedy pacjent może już wrócić do pracy, po każdym zwolnieniu dłuższym niż 30 dni musi udać się na badania z zakresu medycyny pracy, które pozwolą na określenie, czy stan zdrowia faktycznie pozwala na wykonywanie czynności służbowych.
7. Co robić, by nie chorować?
Choć czasem choroby nam się przytrafiają niespodziewanie i nie jesteśmy w stanie się przed nimi uchronić, to jednak w dużej mierze nasze zdrowie zależy od nas samych. Przede wszystkim nie wolno za każdym razem, gdy łapie nas choroba (ból gardła czy inne dolegliwości związane z górnymi drogami oddechowymi), sięgać po antybiotyk, bo jest on zabójcą dla naszego układu odpornościowego. Dobrze jest przyjmować dużo witamin (niekoniecznie w formie tabletek) – jeść dużo warzyw, owoców, przebywać na słońcu. Wskazane jest też uprawianie sportu i ogólne utrzymywanie dobrej kondycji. Wówczas jest nam łatwiej odpierać wrogie ataki zarazków.
8. Sorry, taki mamy klimat?
Nic nie poradzimy natomiast na fakt, że mieszkamy w kraju, w którym pogoda uwielbia nam płatać psikusy i osłabia nas wszystkich – zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Odpowiednie zahartowanie i zbudowanie odporności jest nas w stanie ochronić przed większością chorób, w tym sezonowymi grypami i wirusami. A najlepszym środkiem zapobiegawczym przeciw wszystkim chorobom jest uśmiech i zadowolenie z życia. Gdy czujemy się silni i pewni siebie, też mamy w sobie więcej witalności.
